مسکن با برجام یا بدون برجام
گزیده ای از صحبت های مهدی شیخ سجادیه در این میزگرد:
????رکود وعدم تمایل نسبت به ساخت‌وساز ، به دلایلی بازمی گرد که بخشی از آن عمومی بوده و همیشه وجود داشته است. تا زمانی که طرف عرضه و تقاضا تحریک نشود اتفاقی هم در بازار مسکن نمی‌افتد.
????برای مابقی بازارها مثل بورس و طلا مرجعی برای قیمت‌گذاری وجود دارد اما برای مسکن نرخی خاص تعیین نمی‌شود.
هر کالایی که گران شود تاثیر خود را بر روی بخش مسکن وارد می‌کند و حال اگر بحث برجام هم پیش آید تنها حسن آن آرامش است چه‌بسا هر زمان که آرامشی حاکم شود نقدینگی موجود ساکن می‌شود و درنتیجه بازارها به آرامش می‌رسند.
اگر این شرایط 3 تا 4 سال ادامه داشته باشد و قدرت خرید هم بالا رود مردم وارد بازارها خواهند شد .
از سویی هم از ورود هیجانی افراد به این بازار کاسته شده و مصرف‌کننده واقعی وارد بازار می‌شود .
????به‌طور خلاصه ضوابط بالادستی که در بحث تولید ساختمان وجود دارد به انبوه‌ساز، اجازه ساخت آپارتمان‌های کوچک را نمی‌دهد.
شرکت‌هایی که به سمت ساخت آپارتمان‌های کوچک رفته‌اند با ضوابط موجود ، زیان ده شده‌اند.
????به نظر می‌رسد بهترین راهکار اعتماد به بخش خصوصی است .
در اقتصاد ایران با احتساب مسکن مهر تا امروز دولت سهم 3 درصدی داشته و 97 درصد مابقی سهم بخش خصوصی بوده است.
درنهایت با تلاش دولت ، سهمش به 10درصد ارتقا خواهد یافت.
بنابراین بهتر است انرژی که دولت برای افزایش سهم خود در اقتصاد صرف می‌کند را بر روی بخش خصوصی قرار دهد.
اعتماد به بخش خصوصی ، ایجاد آرامش ، محرک‌های توسعه برای انبوه‌سازان ازجمله حمایت‌هایی است که دولت می‌تواند به بازار مسکن داشته باشد.
دولت با تسهیل قوانین برای بخش خصوصی می‌تواند بزرگ‌ترین کمک را داشته باشد .
خلاصه کلام آنکه استفاده از مشوق‌های مالیاتی ، بیمه ، ضوابط شهرسازی ، زیرساخت‌ها ، تخصیص تسهیلات و… از حمایت‌هایی محسوب می‌شود که دولت می‌تواند در راستای رشد بخش مسکن ، نسبت به بخش خصوصی اعمال کند.
که نتیجه‌اش صرف انرژی و سرمایه کمتر و بهره‌وری چند برابری خواهد بود.
